Rozszerzone źrenice

Każdy wie, że źrenice zmieniają swoją wielkość w zależności od ilości światła, które dociera do oka. Przy większej ilości światła źrenica zwęża się i staje się mniejsza. Przy mniejszej ilości światła źrenica rozszerza się, wpuszczając więcej światła do tylnej części oka. To właśnie mięśnie tęczówki współpracują z autonomicznym układem nerwowym (ANS), aby ustawić tęczówkę w taki sposób, by do oka wpadała odpowiednia ilość światła - podobnie jak przysłona aparatu fotograficznego.

Tęczówka składa się z dwóch rodzajów mięśni:

• Mięśni zwieraczy, które są jak koncentryczne pierścienie zwężające źrenicę do średnicy nawet dwóch milimetrów.
• Mięśni rozszerzających, które są ułożone jak szprychy koła rowerowego i mogą rozszerzać źrenicę nawet do ośmiu milimetrów.

Jednak ANS zajmuje się nie tylko odruchami świetlnymi, ale także ujawnia reakcje emocjonalne i psychiczne. Gałąź współczulna ANS reaguje na stres u danej osoby, wywołując reakcję "walcz lub uciekaj", co powoduje rozszerzenie źrenic. Z drugiej strony, gałąź przywspółczulna, znana z "odpoczynku i trawienia", spowoduje zwężenie źrenic. W każdej chwili źrenica balansuje pomiędzy reakcjami świetlnymi i emocjonalnymi.

Oto kilka przykładów reakcji psychicznych:

Psycholog z Uniwersytetu Princeton Daniel Kahneman wykazał, że rozmiar źrenic zwiększa się proporcjonalnie do trudności wykonywanego zadania. Obliczanie 8 x 21 spowoduje lekkie rozszerzenie źrenic, ale obliczanie 8 x 47 spowoduje jeszcze większe ich rozszerzenie. Niezależnie od rodzaju zadania źrenice pozostaną rozszerzone, dopóki nie wymyślisz odpowiedzi lub nie zrezygnujesz.

Nawet przywołanie pamięci wywołuje reakcję źrenic. Gdy badanym polecono zapamiętać i wyrecytować serię siedmiu cyfr, ich źrenice rosły równomiernie w miarę uczenia się każdej z nich, ale zmniejszały się równie równomiernie, gdy recytowali każdą z nich.

Wolfgang Einhauser-Treyer, neurofizyk z Uniwersytetu Philippsa w Marburgu w Niemczech, odkrył, że "rozszerzenie źrenic może zdradzić decyzję danej osoby, zanim zostanie ona otwarcie ujawniona". Poprosił ludzi o naciśnięcie przycisku w dowolnym momencie w ciągu 10 sekund. Rozszerzenie źrenic zaczynało się na około sekundę przed naciśnięciem przycisku i osiągało swój szczyt od jednej do dwóch sekund po naciśnięciu.

To badanie wielkości źrenic znane jest jako pupillometria i jest wykorzystywane do badania szerokiego zakresu zjawisk psychologicznych, w tym senności, introwertyzmu, zainteresowania seksualnego, uprzedzeń rasowych, schizofrenii, oceny moralnej, autyzmu i depresji. Kahneman powiedział, że "nigdy wcześniej nie wykonał żadnej pracy, w której pomiar byłby tak precyzyjny". I chociaż "nikt tak naprawdę nie wie na pewno, czemu służą te zmiany", to według Stuarta Steinhauera, dyrektora Laboratorium Badań Biometrycznych na Uniwersytecie w Pittsburghu, pupillometria jest cennym narzędziem w badaniach psychologicznych.

Kiedy więc następnym razem spojrzysz komuś w oczy, wiedz, że możesz zobaczyć coś więcej niż tylko kolor oczu. Możesz mieć pojęcie, co dzieje się w umyśle tej osoby.

2/3/15

Susan DeRemer, CFRE
Wiceprezes ds.
rozwojuFundacja
Odkryjmy
Oczy